Monday, November 13, 2006

وبلا گ و ... چه و چه و چه: "تبعیدی ها" همه شان کاسبند و "حبیب خدا "!

دارالترجمه زبان "رسانه ای" یاجوج و ماجوج
تمرین شماره 378
...............

زمانه رسانه است نه حزب

حساسیت مقامات ایرانی نسبت به آن گروه از سازمان‌های خارجی که قصد براندازی دارند تا اندازه‌ای قابل درک است. از دیدگاه ما تحولات ایران در وهله اول امری است که به خود ایرانیان مربوط می‌شود. اما یاری رساندن به ایرانیانی که تنها می‌خواهند کار روزنامه‌نگاری خود را دنبال کنند نه تنها عیبی ندارد بلکه بسیار مهم هم هست. بر همین مبنا هم هست که ما به عنوان پرس ناؤ در امور تحریریه رادیو زمانه دخالتی نمی‌کنیم و

کار ما تنها ارائه حمایت

و توصیه به این رسانه است.

هیئت تحریریه رادیو زمانه کاملاً از روزنامه‌نگاران تشکیل شده است. بخشی از آنها ایرانی و بخشی غربی‌اند. مدیر این رادیو تا چندی پیش تهیه‌کننده ارشد در بخش فارسی رادیو بی‌بی‌سی بود...
ما معتقدیم که از این راه توانسته‌ایم شرایط لازم
برای ایجاد یک ایستگاه رادیویی واقعاً مستقل ایرانی را فراهم کنیم.
رادیویی جدا و متمایز از شمار فراوان رسانه‌های تبلیغاتی و اپوزیسیونی.

ویلکو دِیونگه
مدیر پرس ناؤ

http://www.radiozamaneh.com/blog/2006/10/post_24.html

نظر یکی ازخوانندگان "توصیه" های رسانه ای "سودمند"

جالب است که نظر جوانکی مشکوک به نام توماس ابردينگ که معلوم نیست در ایران چه ساخت و پاخت هایی می کند، اینقدر برای حضرات تعیین کننده بوده است که از خیر تاسیس تلویزیون و دادن تریبون به مخالفان گذشته اند و از ایران خبرنگار آورده اند. خوب است دست کم این ویلکو خان اعتراف کرد که دنبال سیاست نیستند. پس دنبال چه هستند؟ قرتی بازی؟ مشکل رسانه ای ایران اگر سیاسی نیست پس چیست؟ سازشکاری هم حدی دارد!