نماینده مجلس آقای موسی ثروتی گفته است: ” ده میلیون نفری که زیر خط فقر بودند در حال حاضر به چهارده میلیون نفر افزایش یافته است.” اما آمارهای متفاوتی که درباره این معضل رو به رشد منتشر می شود حکایت از وخیمتر شدن اوضاع معیشتی مردم ایران و لاپوشانی های دولت در اینباره دارد.
به نوشته روزنامه اعتماد ملی حسین راغفر پژوهشگر حوزه رفاه و تامین اجتماعی گفته است که 20 میلیون نفر ایرانی زیر خط فقر زندگی می کنند و آنوقت وزیر رفاه می گوید که، ” فقر در کشور نداریم.
آیا از دید مسئولین دولت ایران، مردم بایستی به وضع کودکان گرسنه آفریقا با شکمهایی برآمده درآیند تا آنها باور کنند که در کشور فقر وجود دارد و مردم شریف و زحمتکشی هستند که به گفته مسولینی که این آمار را بین 14 تا 20 میلیون نفر می دانند، زیر خط فقر زندگی می کنند؟
مهم در این است که مردم ایران، مردمی صبور و آبرودار هستند و این خصلت ایرانیان، یعنی آبرو داری در تناقض با نیاز و نشان دادن تنگدستی آنها قرار دارد.
فقیر جلوه دادن مردم ایران به گفته آقایان بد است. اما بد برای کیست؟ برای آنهایی که در سی سال گذشته ثروت اندوزی کرده اند و از کنار داشتن رابطه با بزرگان، فرزندان خود را برای ادامه تحصیل به آمریکا و اروپا فرستاده اند و تمام سال برای آنها حکم سیزده بدر و تعطیلی را دارد چرا که نیازی به کار کردن ندارند و یا برای مردمی که شبها گرسنه می خوابند و آرزویشان داشتن سرپناه و غذایی گرم است؟
شنیده ام که این روزها روی تلفن های موبایل مردم د رتهران پیامکهایی می فرستند و از مردم در قبال تخفیف در قبض تلفنهایشان درخواست کمک مالی به مردم غزه و واریز مبالغ اهدایی به شماره حساب بخصوصی را می کنند.
کمکهای ایران هرگز به دست مردم غزه نخواهد رسید، چرا که نه کشتی مملو از آذوقه و دارو ایران اجازه پهلو گرفتن در آبهای ساحلی غزه در مجاورت مصر را دارد و نه مرز خاکی وجود دارد که ایران این کمکها را به آنجا بفرستد. بنابراین این پولها و کمکها را به چه حسابی از مردم ایران جمع آوری می کنند؟ خوب است که دو ماه مانده به شب عید در حالی که حداقل 15 میلیون ایرانی در زیر حط فقر زندگی می کنند، دولت در فکر جمع آوری کمک و بهبود وضعیت معیشتی مردم خود باشد
ضمن احترام و ابراز همدری به مردم غزه باید بگویم که چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.
