Thursday, March 27, 2008

الفبای سرخ : تا وقتی دروغ و زشتی و زندان هست من نمی توانم برای نوروز واژه برقصانم

الفبای سرخ
نصور
چهارشنبه هفتم فروردین 1387
http://nasour.blogfa.com/


من نمی دانم صد سال به کدامین سال؟


ناز گل بهاری نادیده، نشسته ای و با دو چشم گشوده در برهوت آگاهی، دستهای خورشیدت را به زمین می رسانی و به واژه می رسانی ام...

سرت را که بالا میگیری، یکی می بوسدت.

این خیلی خوب است ولی همین یکی بقول فروغ "در ذهن خود طناب دار تو را می بافد".

سال نو مبارک

وقتی من پیرتر و فرسوده تر می شوم، می خواهم صد سال سیاه نو نباشد.

صد سال به این سالها

من نمی دانم صد سال به کدامین سال؟

صد سال به این سالهای سرد و تکراری؟ بی حاصل و ممتد؟ سالهایی که جز فرسودگی هیچ سوغات دیگری ندارند.

این زمان نیست که می رود

من و تو و هزاران آرزوی دست نایافته است که در یک عبور ساده از زمان رنگ می بازد. گم می شود. می میرد.

زمان می ایستد و ما لنگ لنگان از برابرش می گذریم...

پانوشت: قرار بود جشنواره سرگرم کننده و جالب باشد ولی من انگار عادت کرده ام که مثل ته خیار، تلخی سال ام را به نوروز بچسبانم و ناخودآگاه از اینهمه سیاهی در جهان به مویه بنشیتنم.

راستش تا وقتی دروغ و زشتی و زندان هست من نمی توانم برای نوروز واژه برقصانم.

..............

نظرات


سمیرا

اما حقیقت همینه
باید بین دروغها باشی
تا ارزش حقیقت قابل درک باشه...

(من لینکتون کردم امیدوارم جسارتم رو ببخشید..)

یک فتحی

هدف ما از شرکت کردن شما در جشنواره این بود که شما را تشویق کنیم که هر چه زیباتر بنویسید. نمی گویم زیبایی را بنویسید بلکه هر چه که دلتان می خواهد را زیبا بنویسید حتی زشتی ها را. برای همین هم در جشنواره شرکت داده شده و مطالب شما به صورت روزانه مطالعه خواهد شد. حضورتان مبارک.

در ضمن موسیقی روی وبلاگتون هم قشنگ بود. ممنون

بیات

گل گفتی:
"صد سال به کدامین سال؟

صد سال به این سالهای سرد و تکراری؟ بی حاصل و ممتد؟ سالهایی که جز فرسودگی هیچ سوغات دیگری ندارند"

نویسنده: شاه شمشاد قدان

نصور عزيزم
تو اگر اينگونه بيانديشي ، اين موج نااميدي و دريغ و افسوس را ناخواسته يا خواسته در فضاي وب مي پراكني و بر خوانندگانت تاءثير منفي ميگذاري ، نا اميدي دردي ما از ما دوا نميكند دوست من .
ما كه شامل من است و تو و همه ء آنهايي كه مانند من و تو به آزادي و سربلندي ايران و ايراني مي انديشند وظيفه داريم سعي كنيم در اين سال نو باقلممان ، وبلاگمان و مهر ومحبت مان راهي بيابيم به آينده اي بهتر و سالي بهتر براي اين مردم و اين سرزمين .
قدم ها ي كوچك من و تو و قلم هاي سازنده من و تو بايد آينده را به كنند.
باقي بقايت.

نویسنده: میلاد

خیلی زیبا بود...