دارالترجمه زبان یاجوج و ماجوج
http://che-0-che-0-che.blogspot.com
"انديشيدن، بيرون از جعبه! /
"فرنگی ها عبارتی دارند که اغلب در بزنگاه هائی که حل مسئله ای و يافتن پاسخی برای پرسشی مشکل می شود آن را بکار می برند؛ می گويند «بيرون از جعبه فکر کن!»
مدتی است که با خود می انديشم اين «جعبه» را بايد به چه تعبير کرد؟...
مثلاً، در مدرسه می آموزيم که زمين گرد و کروی است. اما به اطراف خود که می نگريم جز زمين مسطحی که اينجا و آنجای افقش را سلسله ای از کوه ها شکنجی بلند و کوتاه داده چيزی نمی بينيم. اما کافی است تا ما را سوار موشکی کنند و چند کيلومتری از سطح زمين بالا ببرند تا از آن ارتفاع پائين را نگريسته و زمين را در کرويت اش ببينيم...
باری، دوست دارم در پايان، لحظه ای به زمين و زمانهء خودمان برگردم... يکباره خود و ديگر سرنشينان اين «کشتی» را می بينم که روزگار درازی است بر دريای مرده می رانيم و کسی نيست که از اطاق های دربسته بر هوای تازه برون آيد و سری به عرشه بزند، بالای دکل ها برود و ببيند که آيا اصلاً چيزی به نام خشکی در افق ديد ما هست؟ آيا بادی راه انداز ما کشتی نشستگان می وزد؟ و آيا بادبان های کشتی فکرمان نپوسيده اند؟"
حاج آقا ا. ن. اعلا
مخترع «کشتی» سکولاریسم نوری قمری موشکی نو
گو "." یا نیوز
http://news.gooya.com/society/archives/068336.php
آدینه 3 اسفند 1386 – 22 فوریه 2008
http://che-0-che-0-che.blogspot.com
انديشيدن بيرون از جعبه
و جمعه گردی های زورزورکی
بر عرشه «کشتی» سکولاریسم نوری قمری موشکی نو
بر عرشه «کشتی» سکولاریسم نوری قمری موشکی نو
...............
"انديشيدن، بيرون از جعبه! /
"فرنگی ها عبارتی دارند که اغلب در بزنگاه هائی که حل مسئله ای و يافتن پاسخی برای پرسشی مشکل می شود آن را بکار می برند؛ می گويند «بيرون از جعبه فکر کن!»
مدتی است که با خود می انديشم اين «جعبه» را بايد به چه تعبير کرد؟...
مثلاً، در مدرسه می آموزيم که زمين گرد و کروی است. اما به اطراف خود که می نگريم جز زمين مسطحی که اينجا و آنجای افقش را سلسله ای از کوه ها شکنجی بلند و کوتاه داده چيزی نمی بينيم. اما کافی است تا ما را سوار موشکی کنند و چند کيلومتری از سطح زمين بالا ببرند تا از آن ارتفاع پائين را نگريسته و زمين را در کرويت اش ببينيم...
باری، دوست دارم در پايان، لحظه ای به زمين و زمانهء خودمان برگردم... يکباره خود و ديگر سرنشينان اين «کشتی» را می بينم که روزگار درازی است بر دريای مرده می رانيم و کسی نيست که از اطاق های دربسته بر هوای تازه برون آيد و سری به عرشه بزند، بالای دکل ها برود و ببيند که آيا اصلاً چيزی به نام خشکی در افق ديد ما هست؟ آيا بادی راه انداز ما کشتی نشستگان می وزد؟ و آيا بادبان های کشتی فکرمان نپوسيده اند؟"
حاج آقا ا. ن. اعلا
گو "." یا نیوز
http://news.gooya.com/society/archives/068336.php
آدینه 3 اسفند 1386 – 22 فوریه 2008
