وبلاگ چه گوارا
http://cheguara.blogspot.com/
نکته ای که طرفداران "معجزات" کمپین آش نذری نمیخواهند بفهمند (ولی فرض میگیریم که سهوآ نفهمیده اند) اینست که گرایشی که به عنوان فمینسم در اذهان مردم ایران وجود دارد، همان زنی ایرانی است با صورت خونین، که پلیس دستگیرش میکند و نه زنی ملاقه به دست در کنار دیگ آش نذری!
در پی اقدام فعالین کمپین یک میلیون امضا جهت توزیع دفترچه های توضیح قوانین به همراه آش نذری واکنش های متفاوتی از سوی گرایشات مختلف انجام گرفت که من نمیخواهم در اینجا به آنها بپردازم . هدف ام از انتشار این مقاله بررسی پاسخی است که نوشین احمدی خراسانی به این واکنش ها (که از نظر او به ناسزا و سکوت طبقه بندی میشود*
البته ایشان در مورد تایید ها حرفی به میان نیاوردند که مسلمآ این عمل میتواند همیاری و همدلی عده ای را نیز بر انگیزد و مسلمآ هدف نهایی این استراتژی یعنی" استراتژی آش نذری" جذب نیروهای با گرایش بیشتر مذهبی است (به کمپینی که توانسته امضای بخشی از نیروهای غیر مذهبی و همچنین مذهبی را در خود جمع کند).
همانطور که ظاهرآ تاکید معروف "طبق قوانین شرع" پس از جمع آوری امضا بخش غیر مذهبی به کمپین اضافه شده است (البته من اطلاع دقیقی از کم و کیف آن ندارم ولی با توجه به اینکه بخشی ازافرادکمپین امضا خود را به همین دلیل پس گرفته اند و دلیل آنرا اضافه شدن این قید که کمپین را خاص اقشاری با گرایشات مذهبی میکند ، عنوان کرده اند) ایشان در بخش اول مقاله خود میگویند که وقتی مخالفین رژیم از مراسم ختم که امری مذهبی است برای تبلیغ استفاده می کنند، چرا نباید از آش نذری برای این منظور استفاده کرد؟ دلیل اینکه اولی در چهارچوب های روشنفکر ایرانی مجاز شمرده میشود و دومی ناسزا در پی دارد را فرهنگ مردسالار غالب بر جریان روشنفکری ایران می دانند.
این حرف به نظر من بیراه نیست و گویای واقعیتی است . اما هدف من از نوشتن این مقاله تایید حرفهای ایشان نیست پس میروم سراغ بخشی که ایشان شروع به دروغ گفتن میکنند و آن بخشی است که شامل تحلیل سیاسی ایشان است.
خانم نوشین احمدی خراسانی در بخشی از مقاله میگویند:
"در واقع به نظرم قصه ی این واکنش ها صرفا بومی و «ایرانی» هم نیست، زیرا بخش مهمی از آن، به وضعیت بین المللی باز می گردد. عرصه روابط بین الملل بار دیگر به سمت دو قطبی شدن هرچه فزاینده تر پیش می تازد در نتیجه، هر نماد و تصویری، به خصوص«تصویر زنان» ( که یکی از موارد اصلی مناقشه بین دو قطب بنیادگرایی در سطح روابط بین الملل است) باید جایگاه اش کاملا مشخص باشد تا اگر در بافت ارزش های این دو قطب ایدئولوژیک جای نمی گیرد، بی رودربایستی، حذف شود.
دهه گذشته اما وضعیت بین المللی متفاوت بود، نیروهای میانه در قالب سازمان های بین المللی توانسته بودند تاحدودی کلیشه های رایج از زن مسلمان را تغییر دهند که نتیجه اش آن بود که تصویر «شیرین عبادی» زنی مسلمان و حق طلب که بدون حجاب ظاهر شده و حتا جرات کرده بود با مردها دست بدهد، تصویر و نمادی از زن مسلمان ایرانی بود که جای خود را باز کرد. آن زمان در سطح بین المللی سعی می شد که این تصویر در برابر تصویر «زن مسلمان چادری و منفعل» تقویت شود و البته در این رابطه، نیروهای میانه در روابط جهانی تاثیرگذار بودند.
اما این روند در کمتر از یک دهه تغییر کرد و به ویژه با گسترش آتش جنگ در خاورمیانه، نیروهای بنیادگرای دو قطب متخاصم، قدرت حیرت آوری کسب کردند. آقای احمدی نژاد و آقای بوش به سمبل دو قطب متنازع جامعه جهانی تبدیل شدند. تصویر تیپیکال از زن مسلمان خاورمیانه ای که هر قطب ارائه می کرد نشانه و فورمتی از پیش تعیین شده داشت. بازنمایی تصویر زن «شرقی» و «اسلامی» که قطب «وطنی» آن را گسترش دادند «زن استشهادی تفنگ به دست» است، و تصویر ارائه شده از سوی آن طرف معادله از زن «ایرانی»، تصویر زنی است که در خیابان های تهران برای رعایت نکردن «حجاب» سراپا خونین و مالین است.
این دو نماد برساخته از «زن»، در رویارویی با یکدیگر، به سمبل های پذیرفته شده از سوی اکثر قریب به اتفاق رسانه ها از «زنان ایران» تبدیل شدند در نتیجه، تصویر «شیرین عبادی» به نوعی از هر دو طرف به تصویر مغضوبی تقلیل یافت که باید حذف می شد. هرچند نیروهای میانه این دو قطب (به خصوص فعالان جنبش زنان در سراسر گیتی) همچنان سعی دارند تا تصویر واقعی و معتدل از زن ایرانی را تقویت کنند".!
خانم نوشین احمدی خراسانی میگویند تصویری که شیرین عبادی از خود ارائه نمود، یعنی زنی مسلمان که بدون حجاب ظاهر شده و حتا جرات کرده بود با مردها دست بدهد ، دیگر از طرف قدرت های غالبه در جهان خواستار ندارد ( البته این تصویری است که شیرین عبادی به عنوان یک فعال سیاسی یا اجتماعی از خود ارائه نمود و شاید تصویر واقعی او نباشد ، یعنی ممکن است ایشان اساسآ چپگرا باشند ولی تصویر ارائه شده "زنی مسلمان(!)" است)- این حرفها را اینجا مینویسم که خانم نوشین احمدی گمان نکنند همیشه با روشی پوپولیستی میتوان به نتیجه رسید.
در این تقسیم بندی که خانم نوشین احمدی ارائه میکنند، آقای جورج بوش همدلی بیشتری با سکولارهای رادیکال دارند تا با سکولارهایی با رنگ و لعاب مذهبی. یعنی اگر قرار باشد آقای بوش بین دو تصویر مشخص از زن در جهان، مثل بینظیر بوتو و شیرین عبادی در یک سمت و اوریانا فالاچی در سمت دیگر ، یکی را تجویز کند، آقای بوش تصویر فالاچی را تجویز میکند.
از نظر من این همان دروغ بزرگی است که خانم خراسانی احتمالآ بدلایل اکتوبیستی می گویند (اشکالی ندارد! هدف وسیله را توجیه میکند، حتی اگر فمینیست باشی ولی فکر نکنی کسی نمی فهمد). اگر بخواهیم افغانستان و عراق و پاکستان و ترکیه را ملاک بگیریم (که همه سند های زنده این دروغ گویی خانم خراسانی هستند) درعراق و افغانستان فعلی حکومتی با "رنگ و لعاب مذهبی" به غلظت کمتر و یا بیشتر از خانم شیرین عبادی سر کار است و در ترکیه نیز آک پارتی بر سر کار است که رونوشت برابر اصل ترکی همان چیزی است که خانم عبادی از خودش ارائه میکند و در پاکستان نیز ظاهرآ خانم بینظیر بوتو با پادر میانی آقای بوش امکان حضور دوباره سیاسی یافت- جایزه صلح نوبل را هم "ظاهرآ" خانم شیرین عبادی گرفته است و جایزه نمیدانم قلم طلایی را هم داده اند به جناب اکبر گنجی- صدای آمریکا هم تا آنجا که من دیده ام از گرایش "رنگ و لعاب" مذهبی " حمایت تمام عیار میکند- اصولآ تمام بنگاههای خبر رسانی که یک زمانی من و خانم خراسانی آنرا بنگاههای خبررسانی امپریالیستی مینامیدیم در اختیار و درخدمت همین گرایش " رنگ و لعاب مذهبی" است.
اما نکته ای که خانم نوشین احمدی خراسانی عمدآ نمیفهمند ولی فرض میگیریم که سهوآ نفهمیده اند اینست که جنبش زنان در خاورمیانه به سمت رادیکال شدن پیش میرود ، اینکه این رادیکال شدن را ایشان امری مردانه و غیر فمینیستی می دانند بحث دیگری است ولی واقعیت اینست که جنبش زنان از چهارچوب هایی که فمینیسم وطنی میخواهد آنرا محصور کند فراتر رفته است.
گرایشی که به عنوان فمینسم در اذهان مردم وجود دارد همان زنی است با صورت خونین که پلیس دستگیرش میکند و نه زنی ملاقه به دست در کنار آش نذری . اینکه تصویرموجود از فمینیسم با فرهنگ شرقی که خانم خراسانی خود را متولی آن میدانند سازگار نیست ، امری است جدا.
نکته ای که طرفداران "معجزات" کمپین آش نذری نمیخواهند بفهمند (ولی فرض میگیریم که سهوآ نفهمیده اند) اینست که گرایشی که به عنوان فمینسم در اذهان مردم ایران وجود دارد، همان زنی ایرانی است با صورت خونین، که پلیس دستگیرش میکند و نه زنی ملاقه به دست در کنار دیگ آش نذری!اینکه تصویر آن "فرهنگ " (که امثال خانم نوشین احمدی خود را متولی آن میدانند) با فمینیسم سازگار نیست، امری است فراتر از "هدفهای (!) سیاسی /عبادی کامپین(!)" 1000.000 امضا!
کمپین آش نذری "فمینیستی"؛
تساهلی اکتیویستی و یا سیاستی کاسبکارانه؟
تساهلی اکتیویستی و یا سیاستی کاسبکارانه؟
در پی اقدام فعالین کمپین یک میلیون امضا جهت توزیع دفترچه های توضیح قوانین به همراه آش نذری واکنش های متفاوتی از سوی گرایشات مختلف انجام گرفت که من نمیخواهم در اینجا به آنها بپردازم . هدف ام از انتشار این مقاله بررسی پاسخی است که نوشین احمدی خراسانی به این واکنش ها (که از نظر او به ناسزا و سکوت طبقه بندی میشود*
البته ایشان در مورد تایید ها حرفی به میان نیاوردند که مسلمآ این عمل میتواند همیاری و همدلی عده ای را نیز بر انگیزد و مسلمآ هدف نهایی این استراتژی یعنی" استراتژی آش نذری" جذب نیروهای با گرایش بیشتر مذهبی است (به کمپینی که توانسته امضای بخشی از نیروهای غیر مذهبی و همچنین مذهبی را در خود جمع کند).
همانطور که ظاهرآ تاکید معروف "طبق قوانین شرع" پس از جمع آوری امضا بخش غیر مذهبی به کمپین اضافه شده است (البته من اطلاع دقیقی از کم و کیف آن ندارم ولی با توجه به اینکه بخشی ازافرادکمپین امضا خود را به همین دلیل پس گرفته اند و دلیل آنرا اضافه شدن این قید که کمپین را خاص اقشاری با گرایشات مذهبی میکند ، عنوان کرده اند) ایشان در بخش اول مقاله خود میگویند که وقتی مخالفین رژیم از مراسم ختم که امری مذهبی است برای تبلیغ استفاده می کنند، چرا نباید از آش نذری برای این منظور استفاده کرد؟ دلیل اینکه اولی در چهارچوب های روشنفکر ایرانی مجاز شمرده میشود و دومی ناسزا در پی دارد را فرهنگ مردسالار غالب بر جریان روشنفکری ایران می دانند.
این حرف به نظر من بیراه نیست و گویای واقعیتی است . اما هدف من از نوشتن این مقاله تایید حرفهای ایشان نیست پس میروم سراغ بخشی که ایشان شروع به دروغ گفتن میکنند و آن بخشی است که شامل تحلیل سیاسی ایشان است.
خانم نوشین احمدی خراسانی در بخشی از مقاله میگویند:
"در واقع به نظرم قصه ی این واکنش ها صرفا بومی و «ایرانی» هم نیست، زیرا بخش مهمی از آن، به وضعیت بین المللی باز می گردد. عرصه روابط بین الملل بار دیگر به سمت دو قطبی شدن هرچه فزاینده تر پیش می تازد در نتیجه، هر نماد و تصویری، به خصوص«تصویر زنان» ( که یکی از موارد اصلی مناقشه بین دو قطب بنیادگرایی در سطح روابط بین الملل است) باید جایگاه اش کاملا مشخص باشد تا اگر در بافت ارزش های این دو قطب ایدئولوژیک جای نمی گیرد، بی رودربایستی، حذف شود.
دهه گذشته اما وضعیت بین المللی متفاوت بود، نیروهای میانه در قالب سازمان های بین المللی توانسته بودند تاحدودی کلیشه های رایج از زن مسلمان را تغییر دهند که نتیجه اش آن بود که تصویر «شیرین عبادی» زنی مسلمان و حق طلب که بدون حجاب ظاهر شده و حتا جرات کرده بود با مردها دست بدهد، تصویر و نمادی از زن مسلمان ایرانی بود که جای خود را باز کرد. آن زمان در سطح بین المللی سعی می شد که این تصویر در برابر تصویر «زن مسلمان چادری و منفعل» تقویت شود و البته در این رابطه، نیروهای میانه در روابط جهانی تاثیرگذار بودند.
اما این روند در کمتر از یک دهه تغییر کرد و به ویژه با گسترش آتش جنگ در خاورمیانه، نیروهای بنیادگرای دو قطب متخاصم، قدرت حیرت آوری کسب کردند. آقای احمدی نژاد و آقای بوش به سمبل دو قطب متنازع جامعه جهانی تبدیل شدند. تصویر تیپیکال از زن مسلمان خاورمیانه ای که هر قطب ارائه می کرد نشانه و فورمتی از پیش تعیین شده داشت. بازنمایی تصویر زن «شرقی» و «اسلامی» که قطب «وطنی» آن را گسترش دادند «زن استشهادی تفنگ به دست» است، و تصویر ارائه شده از سوی آن طرف معادله از زن «ایرانی»، تصویر زنی است که در خیابان های تهران برای رعایت نکردن «حجاب» سراپا خونین و مالین است.
این دو نماد برساخته از «زن»، در رویارویی با یکدیگر، به سمبل های پذیرفته شده از سوی اکثر قریب به اتفاق رسانه ها از «زنان ایران» تبدیل شدند در نتیجه، تصویر «شیرین عبادی» به نوعی از هر دو طرف به تصویر مغضوبی تقلیل یافت که باید حذف می شد. هرچند نیروهای میانه این دو قطب (به خصوص فعالان جنبش زنان در سراسر گیتی) همچنان سعی دارند تا تصویر واقعی و معتدل از زن ایرانی را تقویت کنند".!
خانم نوشین احمدی خراسانی میگویند تصویری که شیرین عبادی از خود ارائه نمود، یعنی زنی مسلمان که بدون حجاب ظاهر شده و حتا جرات کرده بود با مردها دست بدهد ، دیگر از طرف قدرت های غالبه در جهان خواستار ندارد ( البته این تصویری است که شیرین عبادی به عنوان یک فعال سیاسی یا اجتماعی از خود ارائه نمود و شاید تصویر واقعی او نباشد ، یعنی ممکن است ایشان اساسآ چپگرا باشند ولی تصویر ارائه شده "زنی مسلمان(!)" است)- این حرفها را اینجا مینویسم که خانم نوشین احمدی گمان نکنند همیشه با روشی پوپولیستی میتوان به نتیجه رسید.
در این تقسیم بندی که خانم نوشین احمدی ارائه میکنند، آقای جورج بوش همدلی بیشتری با سکولارهای رادیکال دارند تا با سکولارهایی با رنگ و لعاب مذهبی. یعنی اگر قرار باشد آقای بوش بین دو تصویر مشخص از زن در جهان، مثل بینظیر بوتو و شیرین عبادی در یک سمت و اوریانا فالاچی در سمت دیگر ، یکی را تجویز کند، آقای بوش تصویر فالاچی را تجویز میکند.
از نظر من این همان دروغ بزرگی است که خانم خراسانی احتمالآ بدلایل اکتوبیستی می گویند (اشکالی ندارد! هدف وسیله را توجیه میکند، حتی اگر فمینیست باشی ولی فکر نکنی کسی نمی فهمد). اگر بخواهیم افغانستان و عراق و پاکستان و ترکیه را ملاک بگیریم (که همه سند های زنده این دروغ گویی خانم خراسانی هستند) درعراق و افغانستان فعلی حکومتی با "رنگ و لعاب مذهبی" به غلظت کمتر و یا بیشتر از خانم شیرین عبادی سر کار است و در ترکیه نیز آک پارتی بر سر کار است که رونوشت برابر اصل ترکی همان چیزی است که خانم عبادی از خودش ارائه میکند و در پاکستان نیز ظاهرآ خانم بینظیر بوتو با پادر میانی آقای بوش امکان حضور دوباره سیاسی یافت- جایزه صلح نوبل را هم "ظاهرآ" خانم شیرین عبادی گرفته است و جایزه نمیدانم قلم طلایی را هم داده اند به جناب اکبر گنجی- صدای آمریکا هم تا آنجا که من دیده ام از گرایش "رنگ و لعاب" مذهبی " حمایت تمام عیار میکند- اصولآ تمام بنگاههای خبر رسانی که یک زمانی من و خانم خراسانی آنرا بنگاههای خبررسانی امپریالیستی مینامیدیم در اختیار و درخدمت همین گرایش " رنگ و لعاب مذهبی" است.
اما نکته ای که خانم نوشین احمدی خراسانی عمدآ نمیفهمند ولی فرض میگیریم که سهوآ نفهمیده اند اینست که جنبش زنان در خاورمیانه به سمت رادیکال شدن پیش میرود ، اینکه این رادیکال شدن را ایشان امری مردانه و غیر فمینیستی می دانند بحث دیگری است ولی واقعیت اینست که جنبش زنان از چهارچوب هایی که فمینیسم وطنی میخواهد آنرا محصور کند فراتر رفته است.
گرایشی که به عنوان فمینسم در اذهان مردم وجود دارد همان زنی است با صورت خونین که پلیس دستگیرش میکند و نه زنی ملاقه به دست در کنار آش نذری . اینکه تصویرموجود از فمینیسم با فرهنگ شرقی که خانم خراسانی خود را متولی آن میدانند سازگار نیست ، امری است جدا.
